Europejski Bank Centralny (ECB) i Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego (ESRB) opublikowały 26 lipca 2022r. wspólny raport na temat wpływu gwałtownych zjawisk klimatycznych na europejski system finansowy. Badania pokazują, że zagrożenia klimatyczne mogą szybko się rozprzestrzeniać i szkodzić zarówno przedsiębiorstwom, jak i bankom. Raport zawiera dalsze dowody na systemowy charakter zagrożeń klimatycznych, a także stanowi podstawę dla reakcji polityki makroostrożnościowej. Identyfikuje on również kilka wzmacniaczy ryzyka klimatycznego w systemie finansowym. Ryzyko związane z przejściem może być spotęgowane z powodu powiązań gospodarczych i finansowych między bankami i firmami. Na przykład gwałtowny wzrost cen emisji dwutlenku węgla może zwiększyć prawdopodobieństwo, że niewypłacalność jednej firmy doprowadzi do niewypłacalności innej. Chociaż dotyczy to w szczególności spółek wysokoemisyjnych, może to również wpłynąć na ich mniej emisyjnych kontrahentów.
Tymczasem współzależne zagrożenia naturalne – takie jak niedobory wody, stres cieplny oraz pożary – mogą zwiększać fizyczne ryzyko klimatyczne – mogą skupiać się i wzajemnie zaostrzać. Dynamika rynku może również nasilać finansowe skutki zagrożeń fizycznych. Dla przykładu, szok klimatyczny może doprowadzić do nagłej ponownej oceny wyceny ryzyka klimatycznego, powodując w ten sposób gwałtowną wyprzedaż, w której instytucje finansowe – zwłaszcza te o nakładających się funduszach – szybko sprzedają jednocześnie dużą liczbę eksponowanych aktywów po trudnych cenach.
Analiza scenariuszy sugeruje, że zagrożenia klimatyczne mogą kształtować się w systemie finansowym w określonej kolejności. Po pierwsze, nieprzewidziane zjawiska klimatyczne mogą mieć gwałtowny wpływ na ceny rynkowe, uderzając początkowo w portfele funduszy inwestycyjnych, emerytalnych i towarzystw ubezpieczeniowych. Po drugie, ta nagła przecena może spowodować niewypłacalność przedsiębiorstw, co pociągnie za sobą straty dla narażonych banków. W scenariuszu nieuporządkowanej transformacji, charakteryzującej się natychmiastowym i znacznym wzrostem cen emisji, odpowiednie straty rynkowe ubezpieczycieli i funduszy inwestycyjnych mogą w krótkim okresie potencjalnie wynieść 3% i 25% w przypadku aktywów poddanych testom warunków skrajnych. Uporządkowane przejście do zera netto do 2050 r. mogłoby złagodzić takie wstrząsy oraz ich skutki dla firm i banków, zmniejszając prawdopodobieństwo niewypłacalności przedsiębiorstw o około 13-20% w 2050 r. w porównaniu z ostatnimi politykami. Zmniejszyłoby to również straty kredytowe banków.
Raport ocenia zakres polityki makroostrożnościowej w ramach szerszej reakcji politycznej na skutki finansowe zmian klimatu. Przedstawia argumenty za dostosowaniem istniejących instrumentów, w szczególności buforów ryzyka systemowego lub progów koncentracji. Takie środki mogłyby uzupełniać wysiłki na poziomie mikroostrożnościowym, takie jak program nadzorczy EBC dotyczący zmian klimatu, obejmujący bieżący przegląd tematyczny zagrożeń klimatycznych oraz test warunków skrajnych w zakresie ryzyka klimatycznego w 2022 r.
Raport opiera się na dwóch poprzednich raportach EBC/ERRS na temat ryzyka klimatycznego. Jest to część ogólnoeuropejskiej agendy klimatycznej EBC, która szczegółowo opisuje wszystkie nasze bieżące prace związane z klimatem, w tym wysiłki na rzecz poprawy oceny ryzyka klimatycznego. Prace te obejmują aktualizację ogólnogospodarczego testu warunków skrajnych w 2021 r., a także ciągłe monitorowanie ryzyka klimatycznego w systemie finansowym.
Zobacz pełną wersję raportu tutaj.
Źródło: EBC
